โหมด ความรู้สึกตอนนี้ : เข้าใจแต่ทำไม่ได้
ตอนเช้า ณ วันอาทิตย์ 12 กุมภาพันธ์ 2555 มันเป็นเดือนแห่งความรัก แต่ฉันสิต้องมานั่งเสียใจ วันนี้ ฉันได้คุยโทรสับกับคนที่รักอีกครั้ง ในรอบ เดือน ที่ไม่ได้คุยกันเลย ตั้งแต่เค้าบอกฉันไม่ให้โทรไปหาเค้าอีก ฉันก็ตัดสินใจทำใจ มันเป็นอะไรที่ยากเหลือเกิน เมื่อได้ยิน คำที่เค้าบอกว่า "ไม่ต้องโทรมาหาอีกนะ" น้ำตามันก็ไหล แล้วก็กดวางสายไป นั่งร้องให้ จะนอนก็ร้องไห้ มันเป็นอะไรที่ทรมารเหลือเกิน แต่วันนี้ ลองโทรไปเพื่ออยากได้ยินเสียงเค้า น้ำเสียงเค้าเฉยชามาก รับรู้ได้ว่า เค้าหมดรักเราแร้ว และ เราก็รู้ว่าเค้ามีคนใหม่ มันเป็นอะไรที่ยากมากสำหรับตัวฉันกับการหักห้ามใจ ให้ลืมคนที่เรารัก และ เริ่มต้นชีวิตใหม่ มันเจ็บเกินจะทน เจ็บเกินจะเริ่มใหม่ เจ็บเกินจะกล้ามอบใจให้ใคร แต่คงไม่โทษใคร เราก็รู้ตัวดี ว่าเมื่อก่อนเราทำเค้าเสียใจมาก ทำผิดกับเค้ามาตลอด แต่ตอนนี้คิดว่าจะหยุดที่เค้าคนเดียว ไม่รักใครอีก วางแผนสร้างครอบครัวกัน แต่ตอนนี้มันก้อต้องพังทลายลง เพราะตัวเองเป็นคนทำ ถ้าเค้าเจอคนที่ดีกว่า เราก็ขอให่้เค้ารักกัน ขอให้ผู้หญิงคนนั้นดูแลเธอให้ดีๆ รักกันให้มากๆๆ เพราะตัวเราไม่สามารถทำแบบนั้นได้ ได้แต่มองฟ้า มองดวงจันทร์ เพื่อคิดถึงเธอตลอดไป
บางที ก็คิดไปเอง . . . นั่งฟังเสียงเพลง ก็มี "น้ำตา"
บางครั้ง ก็เสียเวลา . . . เหม่อมองท้องฟ้า ไม่ได้อะไร!
บางวัน ก็เกิดสับสน . . . นั่งดูผู้คนวนเวียนผ่านไป. . .
บางครา ก็เเอบเสียใจ. . . นั่งน้ำตาไหล, , , คิดถึงใคร "บางคน"